məzəmmət

is. <ər.> Danlama, qınama, danlayış, töhmət. İctimai məzəmmət. – Uşaqlara Xudayar bəyin məzəmməti tük qədər də kar eləmədi. C. M.. // Narazılıq, məmnunsuzluq. <Rəşid:> . . Onun ilıq təbəssümündə, yorğun baxışlarında bir məzəmmət duyurdum. İ. Hüseynov. Məzəmmət etmək – bax məzəmmətləmək. Uşağı məzəmmət etmək. – Dədəm başladı gündə məni məzəmmət eləməyə. Ç.. Xalamın əri Mürsəl kişi gecikdiyim üçün məni və atamı məzəmmət edirdi. Ə. M..